Πώς να προχωρήσω γνωρίζοντας πως στα 26 μου χρόνια δεν έχω κάνει ουσιαστικά τίποτα στη ζωή μου;

To Quora είναι μακράν από τις πλέον αγαπημένες μου ιστοσελίδες. Μπορείς να βρεις εκεί - στα αγγλικά - ερωτήσεις που έχουν πραγματικά ενδιαφέρον και απαντήσεις από ανθρώπους που πραγματικά ξέρουν να απαντήσουν επιστημονικά και εμπεριστατωμένα.

Πρόσφατα, βρήκα στο ενημερωτικό newsletter που μου στέλνουν κατά καιρούς την παρακάτω ερώτηση.

Πώς να προχωρήσω γνωρίζοντας πως στα 26 μου χρόνια δεν έχω κάνει ουσιαστικά τίποτα στη ζωή μου;

Η απάντηση που έχει θεωρηθεί ως κορυφαία από τους χρήστες αξίζει και με το παραπάνω και για αυτό το λόγο αποφάσισα να τη μεταφράσω και να τη μοιραστώ μαζί σας.

Ακούγεσαι ακριβώς σαν ένα τύπο που ξέρω. Δεν ήταν τίποτα σημαντικό στο λύκειο, πήγε σε ένα απλό πανεπιστήμιο. Δε βρήκε δουλειά τον πρώτο χρόνο, οπότε πήγε για μεταπτυχιακό. Αποφοίτησε και επέστρεψε στο πατρικό του με την οικογένειά του. Δεν είχε καμία εργασιακή ή ερευνητική εμπειρία επειδή οι γονείς του του έλεγαν να αφοσιωθεί στις σπουδές του και ξόδευε τον ελεύθερο χρόνο του παίζοντας βιντεοπαιχνίδια.

Ακόμη βέβαια και χωρίς εμπειρία, συνεχίζει να έχει ένα αρκετά αξιόλογο βιογραφικό. Πήγε σε καλό κολλέγιο, έχει master. Είχε ακόμη μερικές επαφές μέσα στη Google, το Facebook, το LinkedIn κτλ. Ή τουλάχιστον είχε φίλους που προώθησαν το βιογραφικό του στο κατάλληλο τμήμα προσλήψεων. Μερικές φορές τον κάλεσαν και για συνέντευξη, έκανε μερικά τεστ στα οποία έλεγε πως τα πήγε καλά, μα στην πραγματικότητα ποτέ δεν τα κατάφερε. Τελικά το προσέλαβε μια μικρή εταιρία και τώρα εργάζεται εκεί, αλλά απεχθάνεται τη δουλειά του. Ελπίζει απεγνωσμένα να μπορούσε να βρει κάποια καλή εταιρία στα πρώτα της βήματα που θα του απέφερε αρκετά πλεονεκτήματα και που θα έχει και μια καλή φήμη. Σκεφτόταν πως ο μόνος λόγος που δεν είχε σύντροφο ήταν γιατί η δουλειά του δεν ήταν αρκετά καλή ώστε να κερδίσει τα κορίτσια της Silicon Valley.

Αν με ρωτούσε ποτέ, θα του έλεγα πως το πρόβλημα είναι η προσωπικότητά του.

Ήταν ένας από τους πιο αρνητικούς και καταθλιπτικούς ανθρώπους που γνώριζα. Διστάζω να τον πω γκρινιάρη αλλά σίγουρα ήταν δύσκολο να συζητήσεις μαζί του λόγω του κόμπλεξ κατωτερότητας που είχε. Ήταν πραγματικά ενθουσιασμένος όταν μιλούσε για πράγματα που τον ενδιέφεραν (βιντεοπαιχνίδια, κινούμενα σχέδια κτλ). αλλά την υπόλοιπη ώρα ήταν τόσο αρνητικός απέναντι σε όλα. Για κάθε πρόβλημα της ζωής του είχε μια εξήγηση ή μια δικαιολογήσει. Ήταν ακόμη καταβεβλημένος από τη σχολική ζωή του όπου ήταν ένας τύπος που δεν είχε καταφέρει τίποτα και ούτε είχε πολλούς φίλους.

Το ότι ξόδευε τον ελεύθερο χρόνο του παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια ή διαβάζοντας άρθρα στο reddit δε βοηθούσε. Απλά δεν έβγαινε αρκετά στον έξω κόσμο για να μάθει πώς να συναναστρέφεται με πραγματικούς ανθρώπους. Όλα αυτά που γράφονται στο διαδίκτυο και ακούγονται πνευματώδη ή σαρκαστικά, ακούγονται προσβλητικά και σκληρά στην πραγματικότητα.

Ίσως να μην έχεις καμία σχέση με αυτόν, αλλά σίγουρα ακούγεσαι σα να είσαι κολλημένος σε μία παρόμοια ρουτίνα. Φαίνεται πως δε μένεις πλέον με τους γονείς σου, οπότε αυτό σου δίνει κάποιο χώρο να πειραματιστείς.

Το πάθος δεν έρχεται έτσι απλά στον καθένα, πρέπει να ψάξεις και να το βρεις. Προθυμοποιήσου στην περιοχή σου. Χρησιμοποίησε το πτυχίο σου και τη νοημοσύνη σου. Εκπαίδευσε παιδιά, φτωχά ή πλούσια. Βγες έξω και μίλησε με ανθρώπους. Ο μόνος τρόπος να αποκτήσεις εμπειρία με τον πραγματικό κόσμο είναι να βγεις στον κόσμο και να κάνεις κάτι. Οτιδήποτε. Ξεκίνησε μαθήματα, μάθε κάτι καινούριο, εγγράψου σε τυχαία εργαστηριακά μαθήματα, κάνε πολεμικές τέχνες. Κάνε κάτι.

Ένας συμφοιτητής που ήξερα, δούλευε ως εκπαιδευτής τα καλοκαίρια. Τελικά, είδε πως το εκπαιδευτήριο όπου δούλευε θα μπορούσε να έχει ένα καλύτερο πρόγραμμα για να καταγράφει τα αποτελέσματα των μαθητών. Ξεκίνησε ένα μικρό project προκειμένου να σχεδιάσει μια βάση δεδομένων της σχολής και ασχολήθηκε με αυτό για μερικά χρόνια μέχρι που αποφοίτησε. Μέχρι να αποφοιτήσει, ήδη είχε ολοκληρώσει το project του και η σχολή ήδη χρησιμοποιούσε την εργασία του. Έπειτα, έδειξε τη δουλειά του αυτή σε αρκετές εταιρίας τεχνολογίας στο Bay και είχε αρκετές θετικές κριτικές, οπότε γνωρίστηκε με εταιρίες για τις οποίες θα ήθελε να εργαστεί.

Το συγκεκριμένο project δε θα το είχε ξεκινήσει ποτέ αν δεν είχε εργαστεί ως εκπαιδευτής. Ποτέ δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο πάθος για το σχεδιασμό βάσεων δεδομένων ή για εκπαιδευτικό λογισμικό. Απλώς είδε το πρόβλημα, σκέφτηκε πως είναι ενοχλητικό να κρατάει σε excel τα αποτελέσματα και αποφάσισα να σχεδιάσει ένα πρόγραμμα για να κάνει τη δουλειά του ευκολότερη. Τελικά, αυτό έγινε κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που είχε φανταστεί.

Η έμπνευση για να κάνεις πράγματα έρχεται από το να ζεις τη ζωή. Χρειάζεται μόνο να βγαίνεις έξω περισσότερο και να δοκιμάζεις καινούρια πράγματα και ίσως να βρεις κάτι που θα σε εμπνεύσει να ξεκινήσεις.