Νιώθω πως είμαι βασιλιάς

(πηγή: http://dekunobou-kizakura.deviantart.com)

Νιώθω πως είμαι βασιλιάς με χίλιους δύο γελωτοποιούς γύρω μου. Όλοι τους προσπαθούν να με κάνουν να γελάσω μα κανείς τους δε μπορεί να το επιτύχει πραγματικά. Όχι γιατί είμαι θλιμμένος, όχι. Τα αστεία τους όμως είναι τόσο φτηνά και τόσο χιλιοπαιγμένα που δεν έχουν κανένα γέλιο να μου προσφέρουν. Κάποιοι από αυτούς διακωμωδούν ο ένας τον άλλον. Κάποιοι κοροϊδεύουν τους ανθρώπους που πλανήθηκαν ακολουθώντας τη μόδα, ενώ άλλοι κατακεραυνώνουν τους ανθρώπους που ομιλούν την αλήθεια. Κάποιοι από αυτούς διακωμωδούν τους γονείς μας. Τον πατέρα μας. Τη μητέρα μας. Ακόμη κι αυτά που αναφέρουν και είναι αλήθεια όμως δε τους βοηθούν (τους γονείς μας) να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Είναι αυτό που ο Ευθύμης από τους TXC (Terror X Crew) ορθά χαρακτήρισε ως "το ανάλαφρο τσιφτετέλι (που) μένει αδιάφορο".

Νιώθω πως είμαι βασιλιάς με χιλιάδες μουσικούς να προσπαθούν να με διασκεδάσουν καθημερινά. Κάποιοι προσπαθούν να με διασκεδάσουν με μια μουσική που δε μου αρέσει. Αυτό όμως δέχομαι πως είναι προσωπική επιλογή. Γι' αυτό στους ανθρώπους αυτούς δίνω μια δεύτερη ευκαιρία να μου δείξουν με τη ζωή τους, με την προσωπικότητά τους ποιοι είναι και τι κάνουν όταν δεν παρουσιάζονται μπροστά μου. Οι περισσότεροι από αυτούς που έρχονται και τους εξετάζω πιο λεπτομερώς δεν έχουν κάτι αξιόλογο στη ζωή τους, ούτε εκεί. Τα σπίτια τους είναι άδεια από αγάπη· αν έχουν γεμίσει από κάτι είναι από συναισθήματα όπως ο εγωισμός αλλά και απτές ουσίες που το μόνο που κάνουν είναι να τους ναρκώνουν το μυαλό. Κι ύστερα δεν έχουν καμία δυνατότητα αντίδρασης... μα ούτε και δράσης. Ελπίζω κι εύχομαι στο μέλλον να μην ξανακούσω τίποτα για αυτούς· αυτό θα σημαίνει πως παλεύουν με το μέσα τους και το έξω τους και τότε θα είναι που θα εκτιμήσω πραγματικά την προσπάθειά τους και θα τους επικροτήσω εσωτερικά για αυτό. Αντίθετα, αυτοί που μου αρέσουν οι μουσικές τους είναι αυτοί που ενδιαφέρονται να ακούσουν το χειροκρότημα. Γιατί το κάθε τραγούδι τους, ορχηστρικό ή μη, κρύβει τόση αλήθεια μέσα του, τόσο ανθρώπινο, αφιλοκερδές, καρδιακό χτύπο και ρυθμό που δε μπορώ παρά να επικροτήσω. Μα δυστυχώς δεν εμφανίζονται συχνά μπροστά μου αυτές οι επιλογές. Οι σύμβουλοί μου προτιμούν να μου εμφανίζουν τους άλλους. Αυτούς που δεν είναι παρά πυροτεχνήματα μερικών δευτερολέπτων. Ούτε και τους διάτοντες αστέρες που κρατάνε έστω λιγάκι περισσότερο.

Νιώθω πως είμαι βασιλιάς με χιλιάδες συμβούλους να προσπαθούν να με πείσουν για τις γυναίκες και τους συντρόφους που θα έχω στο πλάι μου. Μα εγώ δεν το ζήτησα ποτέ να μου βρουν γυναίκα ή σύντροφο. Έχει βασίλισσα το βασίλειό μου, δε χρειάζομαι ερωμένη. Αν χρειαστώ άλλες γυναίκες ή συντρόφους στο πλάι μου, θα προτιμήσω να αποκτήσω πρίγκιπες και πριγκίπισσες που θα έχει γεννήσει η βασίλισσά μου. Να είναι δικοί μου, από το αίμα μου. Γόνοι από το σπέρμα μου. Γιατί ό,τι σπείρεις, θερίζεις. Κι αν βάλω ξένα φυτά στο χωράφι μου, μόνο κακό θα μου κάνουν. Όσο όμορφα κι αν είναι αυτά τα φυτά... Κι ώρες-ώρες αναρωτιέμαι για τους συντρόφους μου...

Νιώθω πως είμαι βασιλιάς με χιλιάδες συντρόφους γύρω μου που προσπαθούν να μου πουν τι θα λέω και τι θα κάνω. Μα τα λόγια που λένε δεν είναι δικά τους. Μεταφέρουν και λαλούν λόγια "σοφών" από όλες τις μεριές, τα μήκη και τα πλάτη της γης. Μεταφέρουν λόγια από ξένες θρησκείες και ξένους λαούς. Σπάνια τα λόγια τους είναι από τη δική μας θρησκεία. Κι αν θα πουν κάτι, αν αναφέρουν, θα το αποδώσουν φιλοσοφικά και οχι βιωματικά. Είναι φερέφωνα που δεν πιστεύουν αυτά που λένε και ούτε ενδιαφέρονται να τα ακολουθήσουν. Τους νοιάζει μονάχα το να ακουστούν πιο δυνατά από τους υπόλοιπους. Να αυξήσουν το ποσοστό της πίτας στα στατιστικά που καταγράφουν πόσο πολύ ακούστηκαν σε διάστημα μιας μέρας, μιας εβδομάδας ή ενός μήνα αλλά και τις ηλικίες, τα φύλα και από ποια χώρα είναι οι άνθρωποι του βασιλείου μου που τους ακούν κάθε φορά.

Γι' αυτό κι εγώ, από σήμερα, με αυτό το χαρτί που υπογράφω, δηλώνω πως για να προστατεύσω εμένα και την οικογένειά μου, διώχνω μακριά τα βασιλικά μου αξιώματα. Απολύω τους γελωτοποιούς, τους μουσικούς, τους συμβούλους και τους συντρόφους μου και μένω μόνος με τη βασίλισσά μου, τους πρίγκιπες και τις πριγκίπισσές μου. Σύμβουλό μου θα έχω προς το παρόν τη θαρραλέα αλεπού της φωτιάς και "όστις θέλει, οπίσω μου έλθει". Θα πάμε να ζήσουμε κοντά στο βοσκό, τον παλιό ξυλουργό, στην άκρη της πόλης, στο μέρος που αποκαλώ Παράδεισο.

Άλλωστε, εγώ δε ζήτησα να γίνω βασιλιάς. Εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να χρησιμοποιήσω τα εργαλεία που μου δόθηκαν. Κι αντί αυτού, χιλιάδες κόλακες εμφανίστηκαν και εκατομμύρια βασιλεία ανεγέρθηκαν μαζί με το δικό μου. Όμως εγώ επιθυμώ να μιμηθώ τα πηγάδια του Χόρχε Μπουκάι. Βλέπετε, τόσα χρόνια υπήρχε μόνο ένας στο βασίλειό μου που φορούσε σταυρό στο λαιμό· κι αυτός είναι ο βοσκός, ο ποιμένας, ο καλός ποιμένας που προανέφερα. Σύμβολο της ανάστασής Του. Από σήμερα θα φοράω κι εγώ τον ίδιο σταυρό στο σώμα και στη διάνοιά μου. Σύμβολο της δικής μου ανάστασης κοντά Του.

Ξέρω πως δε θα ακολουθήσει κανείς το παράδειγμά μου, γι' αυτό και θα έπρεπε να πω αντίο. Αν όμως... Αν υπάρξει έστω και ένας που θα θελήσει να με ακολουθήσει, γι' αυτόν τον έναν αξίζει να πω...

Εις το επανιδείν...