Ένα γράμμα βρέθηκε στο τζάκι του παππού μου

Βρίσκομαι εγκλωβισμένος σε μια κατάσταση που επηρεάζει το είναι μου. Ο Άγιος και Μέγας Κωνσταντίνος μπορεί να θέσπισε την ανεξιθρησκεία στο κράτος του αλλά σε αυτό το μέρος του κόσμου αυτό δεν ισχύει.

Εδώ οι γυναίκες μας μαζεύονται όλες μαζί την ώρα που εμείς πηγαίνουμε στο τζαμί. Πώς πηγαίνουμε όμως! Με φόβο μη και δει κανείς την καρδιά μας εκείνη την ώρα τι φωνάζει!

Εδώ οι γυναίκες μας φοράνε φερεντζέδες έξω από το σπίτι. Μέσα στο σπίτι όμως φοράνε τα άλλα, τα όμορφα, αυτά που τις καλύπτουν μα που αφήνουν το πρόσωπό τους να φανεί. Κι είναι αλήθεια υπέροχο το πρόσωπο της γυναίκας που χαμογελάει!

Εδώ οι γυναίκες δεν πηγαίνουν στα τζαμιά - δεν τους επιτρέπεται ως γυναίκες που είναι. Πηγαίνουν όμως κρυφά στα άλλα μέρη, τα ωραία, τα δικά μας. Σε αυτά που κρύβεται Εκείνη! Και όταν της ζητούν κάποιο παιδί, Εκείνη βοηθάει. Κι όταν της ζητούν υγεία, Εκείνη προστρέχει. Τέτοια είναι η Μάνα μας!

Προχτές μπήκαν στο σπίτι του Akcil, του Antoine. Δεν τους μπέρδεψε αρκετά φαίνεται το "γαλλικό" όνομά του. Του είχαμε πει να το αλλάξει, να βάλει κάτι άλλο. Εκείνος όμως εκεί... "Δεν αλλάζω το βαφτιστικό μου", έλεγε. Το έφαγε το κεφάλι του... Βρήκαν εικόνες Της, καντήλια, σταυρουδάκια...

Στην καρδιά μου μέσα όμως τον θαυμάζω τον Antoine. Μάρτυρας από τους λίγους. Άγιο θα τον λέω κι ας κρίνει ο Θεός καλύτερα.

Ακούω ποδοβολητά έξω από την πόρτα μου... Αυτοί θα είναι... Κάποιος θα με κατέδωσε! Πρέπει να κλείσω αυτό το γράμμα!

Που να το βάλω τώρα; Δε θα το κάψω! Όχι! Θέλω κάποιος δικός μας να το βρει κάποτε! Κάποιος δικός μας! Από αυτούς που δεν Τον πρόδωσαν ποτέ!

Άγιε Κωνσταντίνε Υδραίε, Νυδριωτάκι, εσύ που γνώρισες όπως κι εγώ την άρνηση, βοήθα με τούτη την ώρα! Που να στεγάσω την πίστη μου; Ποιος γέροντας θα με σώσει τώρα; Αχ... Πατρίδα μου...

Έρχομαι, έρχομαι!

Θα σπάσουν την πόρτα τα κτήνη! Ελπίζω μόνο να σκοτώσουν τα παιδιά μου και τη γυναίκα μου πριν από εμένα! Να πάρω εγώ το κρίμα πως δεν τους έδωσα άλλη επιλογή. Όμως να πάρω και τη τιμή πως δεν τους έδωσα άλλη επιλογή!

Όποιος βρει το χαρτί αυτό, να ξέρει πως ο Γεώργιος Δελάρτας δεν πρόδωσε ποτέ πραγματικά τον Κύριο!

Να με μνημονεύετε!

Έρχομαι! Έρχομαι!

Τάδε έφη ο Αχμέτ.

Τάδε έφη ο Γεώργιος.

Ο κρυπτο-Χριστιανός.

---

Το παραπάνω κείμενο αποτελεί τη συμμετοχή μου στο διαγωνισμό των εκδόσεων ΙΑΝΟΣ με τίτλο "Αντιθέσεις" του έτους 2019. Τα κείμενα που συμμετείχαν όφειλαν να είναι διηγήματα έως 400 λέξεις και θεματικά ταιριαστά με τον τίτλο.