Η γιαγιά Σπυριδούλα (Απόσπασμα)

(Απόσπασμα από την ιστορία "Ο Ληστής των νεκρών της νύχτας" που δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη)

Στον ελληνοϊταλικό πόλεμο είχε κρύψει εναν Ιταλό στο κελάρι του σπιτιού της τόσο καλά που ούτε η κόρη της δεν τον είχε αντιληφθεί, παρά μόνο αφού τελείωσε ο πόλεμος. 

Η κόρη της, η μαμά της Σπυριδούλας, ήταν από τα ήσυχα παιδιά που σεβόντουσαν τους γονείς τους. Δεν τη ρωτούσε πού πήγαινε ή γιατί το κάνει ό,τι κάνει. Ήξερε πως όταν έρθει η ώρα, η ίδια η γιαγιά Σπυριδούλα, θα της εξηγούσε.

Το όνομά του ήταν Τζουζέπε ή Τζουζεπίνο αλλά μετά που γνώρισε την Ελληνορθόδοξη γιαγιά-Σπυριδούλα κι αφού τελείωσε ο πόλεμος κι αποφάσισε να μείνει πια στην Ελλάδα, πήρε το νέο του όνομα, Αγαθάγγελος.

Η γιαγιά Σπυριδούλα, αγαθή ψυχή, ταπεινή και γνώστης κάποιων βασικών αρχών της Χριστιανικής διδασκαλίας του είχε πει "Αν θες να κάνεις αυτό το βήμα για μένα, μην το κάνεις γιατί θα χάσεις την ψυχή σου. Καλύτερα αλλόθρησκος παρά αμελής ορθόδοξος".

Εκείνος όμως, αναγνωριζοντάς της την αγάπη της, της είπε "Αν ο Χριστός σου, κυρά-Σπυριδούλα, με βοηθήσει να πάρω έστω και ένα κόκκο σιταριού από τη δική σου καλοσύνη, το δικό σου Χριστό θέλω και όχι το δικό μου".

Έτσι βαφτίστηκε.