Το τέλος του κόσμου
Το πώς θα είναι το τέλος του κόσμου, σύμφωνα με την Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία, είναι, έως ένα σημείο, γνωστό. Αυτά που αναγράφοντα στην Αποκάλυψη αναμένεται να συμβούν και τελικά ο καθένας να κρίνει τον εαυτό του με τον απένταντί του και από μόνος του να πάρει τη θέση που του αξίζει, όπως είπε και ο Άγιος Παΐσιος. Ως Ορθόδοξος Χριστιανός λοιπόν δε θα μπορούσα να διαστρεβλώσω αυτή την αλήθεια.
Όμως, πέρα από το τέλος του κόσμου στον οποίο ζω, υπάρχει και το τέλος του κόσμου τον οποίο ζω, το τέλος του κόσμου μου... κι αυτό είναι διαπραγματεύσιμο και άμεσα επακόλουθο των πράξεών μου. Αυτό το τέλος λοιπόν, αν πάρουμε παραδείγματα από άλλους ανθρώπους... πώς θα ήθελε η ψυχή μου να είναι;
Υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα λαϊκών, ιερέων και μοναχών - όχι απαραίτητα Αγίων - που αποτελούν πρότυπο κοιμήσεως αλλά κυρίως πρότυπο ζωής. Άλλωστε τι είναι το τέλος του κόσμου του ανθρώπου παρά η αρχή της καινούριας του ζωής; Μιας ζωής που - αν όλα πάνε καλά - θα τον βρει μερικώς εξελιγμένο ή έστω μερικώς αλλοιωμένο...
Άλλωστε, μέχρι να φτάσω στο σήμερα, στο σημερινό ενήλικο εαυτό μου, έζησα πολλά τέλη του κάποτε αποκαλουμένου "παρόντος" κόσμου μου. Πρώτα-πρώτα γεννήθηκα. Ύστερα, η εποχή που δεν καταλάβαινα τι έλεγαν οι γύρω μου τελείωσε ή έστω περιορίστηκε στις γλώσσες που δε γνώριζα. Κάποτε τελείωσε ο κόσμος του σχολείου και ύστερα της σχολής, παρότι οι εμπειρίες και οι φιλίες που απέκτησα εκεί εξελίχθηκαν σε εμπειρίες ή διδάγματα για να έχω τη δική μου γνώμη για το πώς γίνονταν τα πράγματα στην... εποχή μου.
Παραδείγματα τέλους λοιπόν ή παραδείγματα στιγμών...
Παραδείγματα τέλους λοιπόν ή παραδείγματα στιγμών...
Πρότυπο η μητέρα του βοσκού που χάρισε το κτήμα του για να γίνει η Μονή του Αγίου Ραφαήλ στο Μαραθώνα, αυτή που μονολογούσε χρόνια πριν "Εδώ θα γίνει μοναστήρι".
Πρότυπο ο μικρός Κήρυκος, 3 ετών, που υπάκουσε τη μητέρα του, ο Άγιος Κήρυκος, που όπως και πολλοί άλλοι Άγιοι μάρτυρες επέτυχαν το "καν αποθάνει ζήσεται"!
Πρότυπο η Αγία Ματρώνα η αόμματη, η εκ Ρωσίας, που ενώ πήγε να τη συλλάβει ένας αστυνομικός, εκείνη τον κατηύθυνε να πάει να σώσει τη γυναίκα του που καιγόταν από ατύχημα λέγοντάς για τον εαυτό της "η τυφλή δε φεύγει".
Πρότυπο ο μικρός Κήρυκος, 3 ετών, που υπάκουσε τη μητέρα του, ο Άγιος Κήρυκος, που όπως και πολλοί άλλοι Άγιοι μάρτυρες επέτυχαν το "καν αποθάνει ζήσεται"!
Πρότυπο η Αγία Ματρώνα η αόμματη, η εκ Ρωσίας, που ενώ πήγε να τη συλλάβει ένας αστυνομικός, εκείνη τον κατηύθυνε να πάει να σώσει τη γυναίκα του που καιγόταν από ατύχημα λέγοντάς για τον εαυτό της "η τυφλή δε φεύγει".
Πρότυπο ο Άγιος Διονύσιος [ο εκ Ζακύνθου] που συγχώρησε και κάλυψε τον φονιά του αδελφού του.
Πρότυπο ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ που όλο το χρόνο χαιρετούσε τους ανθρώπους που συναντούσε με τη φράση "Χριστός Ανέστη χαρά μου!".
Όμως κι από γυναίκες...
Πρότυπο η μητέρα των Αγίων Αναργύρων, η μητέρα του Αγίου Παντελεήμονα, η μητέρα του Αγίου Βασιλείου, η μητέρα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, η μητέρα του Αγίου Γρηγορίου, η μητέρα του Αγίου Ελευθερίου... Πρότυπο κι η Μάνα όλων... Η Παναγιά! Χάρη σε αυτήν οι Χριστιανοί, οι πραγματικοί Χριστιανοί, δε χρειάστηκαν ποτέ φεμινισμό να τους εξυγιάνει: γιατί είχαν την Παναγιά μετά την Αγία Τριάδα! Πρώτα εκείνη και ύστερα όλοι οι άλλοι! Πρώτα εκείνη κι ύστερα τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο!
Πρότυπο όμως κι ο Θωμάς, ο απόστολος, ο... "άπιστος"! Αυτός που στην πραγματικότητα είχε τόση λαχτάρα να δει εκπληρωμένα αυτά που είπε ο Κύριος! Ο Θωμάς δε συμμετείχε στη Μεταμόρφωση του Χριστού και δεν είχε δει αναστημμένο το Χριστό. Αν ήταν να πάει να διδάξει το μήνυμα της Ανάστασης, πώς θα το έπραττε; Πώς θα απαντούσε στην ερώτηση "Εσύ τα είδες και μας τα λες αυτά; Αν όχι, πώς εμείς να τα πιστέψουμε;". Γιατί οι μαθητές Του, οι κάθε χρονολογίας μάρτυρές Του, δεν πέθαναν για μια ιδεολογία, δεν πέθαναν για το "Αγαπάτε αλλήλους", ούτε για το "Ο έχων δύο χιτώνας να δίδει τον έναν"! Πέθαναν για γεγονότα! Όταν λοιπόν αναγνωρίζουμε και νιώθουμε δέος μπροστά στον Γαλιλαίο που για την αλήθεια του, για το πραγματικό γεγονός πως η γη γυρίζει, τον έριξαν στην πυρά, πόσο αντίστοιχο δέος οφείλουμε σε αυτούς τους ανθρώπους που αποκαλούμε αγίους!
Όμως υπάρχουν κι άλλοι απλοί άνθρωποι, παρότι και οι Άγιοι απλοί άνθρωποι σαν εμένα κι εσένα ήταν, που αγωνίζονταν πνευματικά, βίαζαν τον εαυτό τους για την αγάπη του Θεού και ακτινοβολούσαν.
Τέτοια παραδείγματα έχω πολλά...
Πρότυπο ο Συμεών, το ορφανόπουλο που κάθε μέρα έλεγε "Καλημέρα Χριστέ μου" και στο τέλος της ζωής του στο νοσοκομείο τις ίδιες ώρες πήγαινε ο ίδιος ο Χριστός και του έλεγε "Καλημέρα Συμεών!".
Πρότυπο ο Μίσα, έξι χρονών σε ορφανοτροφείο της Ρωσίας, που όταν τους μίλησαν για τα Χριστούγεννα, εκείνος ζωγράφισε δύο μωρά μέσα στη φάτνη. Το Χριστό και τον ίδιο.
Πρότυπο ο Κώστας που μέσα σε ένα σουβλατζίδικο, τρώγοντας σουβλάκι ορφανό, είχε την εμπειρία της Θείας Χάριτος.
Όμως αυτά είναι πάλι πνευματικά κι ίσως κάποιοι να ρωτήσουν όπως προαναφέραμε... "Εσύ τα είδες και μας τα λες αυτά; Αν όχι, πώς εμείς να τα πιστέψουμε;".
Πρότυπο ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ που όλο το χρόνο χαιρετούσε τους ανθρώπους που συναντούσε με τη φράση "Χριστός Ανέστη χαρά μου!".
Όμως κι από γυναίκες...
Πρότυπο η μητέρα των Αγίων Αναργύρων, η μητέρα του Αγίου Παντελεήμονα, η μητέρα του Αγίου Βασιλείου, η μητέρα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, η μητέρα του Αγίου Γρηγορίου, η μητέρα του Αγίου Ελευθερίου... Πρότυπο κι η Μάνα όλων... Η Παναγιά! Χάρη σε αυτήν οι Χριστιανοί, οι πραγματικοί Χριστιανοί, δε χρειάστηκαν ποτέ φεμινισμό να τους εξυγιάνει: γιατί είχαν την Παναγιά μετά την Αγία Τριάδα! Πρώτα εκείνη και ύστερα όλοι οι άλλοι! Πρώτα εκείνη κι ύστερα τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο!
Πρότυπο όμως κι ο Θωμάς, ο απόστολος, ο... "άπιστος"! Αυτός που στην πραγματικότητα είχε τόση λαχτάρα να δει εκπληρωμένα αυτά που είπε ο Κύριος! Ο Θωμάς δε συμμετείχε στη Μεταμόρφωση του Χριστού και δεν είχε δει αναστημμένο το Χριστό. Αν ήταν να πάει να διδάξει το μήνυμα της Ανάστασης, πώς θα το έπραττε; Πώς θα απαντούσε στην ερώτηση "Εσύ τα είδες και μας τα λες αυτά; Αν όχι, πώς εμείς να τα πιστέψουμε;". Γιατί οι μαθητές Του, οι κάθε χρονολογίας μάρτυρές Του, δεν πέθαναν για μια ιδεολογία, δεν πέθαναν για το "Αγαπάτε αλλήλους", ούτε για το "Ο έχων δύο χιτώνας να δίδει τον έναν"! Πέθαναν για γεγονότα! Όταν λοιπόν αναγνωρίζουμε και νιώθουμε δέος μπροστά στον Γαλιλαίο που για την αλήθεια του, για το πραγματικό γεγονός πως η γη γυρίζει, τον έριξαν στην πυρά, πόσο αντίστοιχο δέος οφείλουμε σε αυτούς τους ανθρώπους που αποκαλούμε αγίους!
Όμως υπάρχουν κι άλλοι απλοί άνθρωποι, παρότι και οι Άγιοι απλοί άνθρωποι σαν εμένα κι εσένα ήταν, που αγωνίζονταν πνευματικά, βίαζαν τον εαυτό τους για την αγάπη του Θεού και ακτινοβολούσαν.
Τέτοια παραδείγματα έχω πολλά...
Πρότυπο ο Συμεών, το ορφανόπουλο που κάθε μέρα έλεγε "Καλημέρα Χριστέ μου" και στο τέλος της ζωής του στο νοσοκομείο τις ίδιες ώρες πήγαινε ο ίδιος ο Χριστός και του έλεγε "Καλημέρα Συμεών!".
Πρότυπο ο Μίσα, έξι χρονών σε ορφανοτροφείο της Ρωσίας, που όταν τους μίλησαν για τα Χριστούγεννα, εκείνος ζωγράφισε δύο μωρά μέσα στη φάτνη. Το Χριστό και τον ίδιο.
Πρότυπο ο Κώστας που μέσα σε ένα σουβλατζίδικο, τρώγοντας σουβλάκι ορφανό, είχε την εμπειρία της Θείας Χάριτος.
Όμως αυτά είναι πάλι πνευματικά κι ίσως κάποιοι να ρωτήσουν όπως προαναφέραμε... "Εσύ τα είδες και μας τα λες αυτά; Αν όχι, πώς εμείς να τα πιστέψουμε;".
Λοιπόν...
Πρότυπο η καθαρίστρια του ΙΑΣΩ που χώθηκε σε μια προσωπική μου κουβέντα ένα ξημέρωμα Δευτέρας και που βρέθηκε να καθαρίζει και να γυαλίζει το πάτωμα της ψυχής μου και μάλιστα χωρίς αντίτιμο.
Πρότυπο ο μικροπωλητής της Αιόλου που με ένα τεράστιο χαμόγελο ευτυχίας ανέφερε: "Δουλεύαμε μαζί με τη γυναίκα μου! Τώρα γέννησε και είναι με το παιδί στο σπίτι!".
Πρότυπο οι πατέρες των συμμαθητών μου που όταν πέθανε η γυναίκα τους μεγάλωσαν τα παιδιά τους μόνοι τους.
Πρότυπο οι γονείς μιας άλλης μου συμμαθήτριας που μεγάλωσαν 5 παιδιά!
Πρότυπο η φαρμακοποιός της γειτονιάς που παρότι πέθανε ο άντρας της πριν χρόνια, εκείνη δε σταμάτησε στιγμή να χαμογελάει στους ανθρώπους γύρω της. Πρόθυμη πάντα να ακούσει, να αφουγκραστεί τους άλλους, λες κι εκείνη δεν είχε δικά της προβλήματα.
Πρότυπο η γυναίκα μου για όλα όσα κι οι δυο μας ξέρουμε μα εκείνη δεν τα αναγνωρίζει στον εαυτό της ως θετικά. Εγώ όμως τα βλέπω!
Πρότυπο ο ιερέας που μου είπε μετά από εξομολόγηση "Ήρθες εδώ για ασπιρίνη κι εμείς σου δώσαμε αντιβίωση".
Πρότυπο ο Κύριος! Αυτός είναι η Αγάπη, η Αλήθεια και η Ζωή! Αυτός είναι το Έλεος!
Βλέπετε, αν πιάσουμε ένα καλό πρότυπο, μια αρετή δηλαδή και χτίσουμε πάνω σε αυτή, θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες αρετές στο χρόνο τους χωρίς να ζαλιστούμε.
Κι αν δείξουμε αγωνιστικό πνεύμα δεν υπάρχει περίπτωση το τέλος του κόσμου μας να μην είναι γεμάτο ελπίδα! "Εκεί που βρω σε, εκεί και κρίνω σε".
Κι όπως θα έλεγε κι ένας αοιδός της ελληνικής μουσικής σκηνής...
Κι αν αυτές σου μοιάζουνε εικόνες ξένες, τότε δημιούργησε τες μόνος. Ψάξε να βρεις την αφορμή, το τρόπο και τη στιγμή, ώστε να χτίσεις μια δικιά σου εκδοχή...
Πρότυπο η καθαρίστρια του ΙΑΣΩ που χώθηκε σε μια προσωπική μου κουβέντα ένα ξημέρωμα Δευτέρας και που βρέθηκε να καθαρίζει και να γυαλίζει το πάτωμα της ψυχής μου και μάλιστα χωρίς αντίτιμο.
Πρότυπο ο μικροπωλητής της Αιόλου που με ένα τεράστιο χαμόγελο ευτυχίας ανέφερε: "Δουλεύαμε μαζί με τη γυναίκα μου! Τώρα γέννησε και είναι με το παιδί στο σπίτι!".
Πρότυπο οι πατέρες των συμμαθητών μου που όταν πέθανε η γυναίκα τους μεγάλωσαν τα παιδιά τους μόνοι τους.
Πρότυπο οι γονείς μιας άλλης μου συμμαθήτριας που μεγάλωσαν 5 παιδιά!
Πρότυπο η φαρμακοποιός της γειτονιάς που παρότι πέθανε ο άντρας της πριν χρόνια, εκείνη δε σταμάτησε στιγμή να χαμογελάει στους ανθρώπους γύρω της. Πρόθυμη πάντα να ακούσει, να αφουγκραστεί τους άλλους, λες κι εκείνη δεν είχε δικά της προβλήματα.
Πρότυπο η γυναίκα μου για όλα όσα κι οι δυο μας ξέρουμε μα εκείνη δεν τα αναγνωρίζει στον εαυτό της ως θετικά. Εγώ όμως τα βλέπω!
Πρότυπο ο ιερέας που μου είπε μετά από εξομολόγηση "Ήρθες εδώ για ασπιρίνη κι εμείς σου δώσαμε αντιβίωση".
Πρότυπο ο Κύριος! Αυτός είναι η Αγάπη, η Αλήθεια και η Ζωή! Αυτός είναι το Έλεος!
Βλέπετε, αν πιάσουμε ένα καλό πρότυπο, μια αρετή δηλαδή και χτίσουμε πάνω σε αυτή, θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες αρετές στο χρόνο τους χωρίς να ζαλιστούμε.
Κι αν δείξουμε αγωνιστικό πνεύμα δεν υπάρχει περίπτωση το τέλος του κόσμου μας να μην είναι γεμάτο ελπίδα! "Εκεί που βρω σε, εκεί και κρίνω σε".
Κι όπως θα έλεγε κι ένας αοιδός της ελληνικής μουσικής σκηνής...
Κι αν αυτές σου μοιάζουνε εικόνες ξένες, τότε δημιούργησε τες μόνος. Ψάξε να βρεις την αφορμή, το τρόπο και τη στιγμή, ώστε να χτίσεις μια δικιά σου εκδοχή...
Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε με σκοπό τη συμμετοχή μου στο project "Το τέλος του κόσμου" του Γιώργου Ιατρίδη. Για προσωπικούς λόγους δεν έστειλα ποτέ το παραπάνω κείμενο ώστε να συμπεριληφθεί στις σελίδες του. Έτσι, το δημοσιεύω απευθείας εδώ.
Όσο για τον αοιδό και το τραγούδι του... Είναι το "Ταξιδεύω", κάπου στο 1:50, από τον Tiny Jackal - ή αλλιώς Αθανάσιος.
Όσο για τον αοιδό και το τραγούδι του... Είναι το "Ταξιδεύω", κάπου στο 1:50, από τον Tiny Jackal - ή αλλιώς Αθανάσιος.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου