Κ.Ι.Χ.Ε.Μ.

Είδε η καρδιά θεούς και δαίμονες μπροστά της.

Στάθηκα σχεδόν σε όλους παραστάτης.

Έσκυψα κεφάλι να μη δουν ότι διαφέρω.

Τώρα που το σήκωσα, φαίνομαι ενδιαφέρον.

Ήξερα απ' αρχής ποιοι οι φίλοι, ποιοι οι εχθροί.

Βλέπω τη ζωή σαν παιχνίδι με εμένα αγωνιστή.

Συγκεκριμένα πρωταγωνιστή.

Βλέπω το ψέμα σαν κομμάτι απ' αυτή.

Βλέπω την αλήθεια αληθινά όποια κι αν είναι.

Γεννήθηκα παιδί και μέσα μου ακόμη είμαι.

Δεν ελέγχω τη ζωή μα ελέγχω το ποιος είμαι.

Δεν ελέγχω το ρυθμό, μα ο ρυθμός μέσα μου είναι.

Σκέφτομαι με σκέψη κι αναπνέω με πνοή.

Δεν πνέω όπου φυσά μα όπου φυσάει πιο πολύ.

Όπου με χρειάζονται, εγώ εκεί και μένω.

Αρκεί απ' την ανάγκη τους, μόνος να μη μένω.

Αποζητώ ακόμη κάθε μέρα που περνάει

κάθε άνθρωπος απλός που θα με συναντάει

να απορεί γιατί το πρόσωπό μου του χαμογελάει,

να απορεί που η ψυχή μου συνεχίζει και πετάει.

Μα είναι η ελπίδα μου κι ο πόθος στήριγμά μου.

Συνεχίζω να μοιράζω κομματάκια απ' την καρδιά μου,

σ' όποιον θέλει και γουστάρει να καθίσει συντροφιά μου,

σε όλους τους ανθρώπους που αντικρίζουν τη ματιά μου.

Εξαιρούνται, φυσικά, όσοι με μίσος προσπαθούν

ευτυχισμένο, μες στα μέτρα τους μονάχα, να με δουν.

Δίχως αγάπη αλλά με εγωισμό.

Δίχως το φως μα το σκοτάδι φυλαχτό.

Μένουνε ακόμη δυο στροφές μέχρι το τέλος.

Στα χέρια μου κρατούσα πάντα ασπίδα, τόξο, βέλος.

Ασπίδα για ό,τι αγάπησα πολύ και αγαπάω.

Με τα άλλα δυο, τα σχέδια εγωισμού χαλάω.

Πραγματικά λυπάμαι που οι άνθρωποι

αναζητούν λεφτά και νιώθουν άτρωτοι.

Έχω νιώσει καρδιά που αγαπάει αληθινά

και μαζί της δε συγκρίνεται καμιά.

Απλόχερα να δίνεις και απλόχερα θα λάβεις

και σαν μεγαλώσεις, τότε θα καταλάβεις,

πόσοι το αξίζουνε και πόσοι δεν τ' αξίζουν.

Χαμόγελα να δίνεις όταν πόνο σου χαρίζουν.