Δε θέλετε να είστε δούλοι ενός Θεού
Καταλαβαίνω πως δε θέλετε ένα Θεό που σας ζητάει να γίνετε δούλος Του. Πάει κόντρα στο χαρακτήρα σας και στον τρόπο επιβίωσης που έχετε διαλέξει για τη ζωή σας. Όμως αναρωτιέμαι αν έχετε σκεφτεί τα άλλα ενδεχόμενα.
Έστω ότι δε θα σας είχε δούλους. Έστω ότι σας είχε βασιλιάδες. Τι πλέον θα θέλατε; Αφού θα ήταν εκείνος δούλος σας. Τι Θεός θα ήταν; Άντε να ήταν σαν τον Ερμή, ένας απλός αγγελιοφόρος, υποχείριο των θέλω των ανθρώπων που σήμερα ξέρουν τι θέλουν κι αύριο όχι.
Έστω πάλι ότι δε θα σας είχε βασιλιάδες μα υπηκόους. Μα τότε η δική σας ζωή δε θα είχε καμία σχέση με τη δική του. Θα έμενε ο καθένας στο σπίτι του και μόνο σε περιόδους πολέμου με τους αντίπαλους θεούς θα σας θυμόταν. Θα ζούσατε τη ζωή σας αποκομμένοι ο ένας από τον άλλον και θα πεθαίνατε μόνοι.
Κι αναρωτιέμαι, είναι τόσο κακό να είσαι δούλος; Ο δούλος κατοικεί μέσα στο σπίτι του κυρίου του. Η ζωή του είναι άμεσα συνυφασμένη με του κυρίου του. Ο κύριός του νοιάζεται για αυτόν. Ο δούλος τον υπηρετεί αλλά και τρέφεται από αυτόν. Ο κύριός του θα του δώσει για σύντροφο μια άλλη δούλη του και θα χαρεί όταν ο δούλος του ζητήσει την ευλογία του για να παντρευτούν. Κι όταν ο δούλος περάσει την ηλικία της εργασίας του, ο κύριος του τον κρατάει στο σπίτι του δωρεάν προσφέροντας του φαγητό, νερό και στέγη ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του όλο αυτό τον καιρό. Ακόμη κι αν “όλος αυτός ο καιρός” είναι 50 χρόνια, 5 χρόνια, 5 ημέρες ή 5 ώρες. Ο κύριος δε θα στερήσει τα γηρατειά, ούτε όλα τα άλλα που προκαλούν θλίψη στο δούλο του μα θα είναι δίπλα του όταν αυτός ζητήσει την αρωγή του. Ο καλός κύριος τουλάχιστον αυτά θα έκανε. Θα ήταν κύριος μα και υπηρέτης των δούλων του όταν αυτοί τον ζητούν. Κι ο Θεός είναι καλός κύριος.
Έστω ότι δε θα σας είχε δούλους. Έστω ότι σας είχε βασιλιάδες. Τι πλέον θα θέλατε; Αφού θα ήταν εκείνος δούλος σας. Τι Θεός θα ήταν; Άντε να ήταν σαν τον Ερμή, ένας απλός αγγελιοφόρος, υποχείριο των θέλω των ανθρώπων που σήμερα ξέρουν τι θέλουν κι αύριο όχι.
Έστω πάλι ότι δε θα σας είχε βασιλιάδες μα υπηκόους. Μα τότε η δική σας ζωή δε θα είχε καμία σχέση με τη δική του. Θα έμενε ο καθένας στο σπίτι του και μόνο σε περιόδους πολέμου με τους αντίπαλους θεούς θα σας θυμόταν. Θα ζούσατε τη ζωή σας αποκομμένοι ο ένας από τον άλλον και θα πεθαίνατε μόνοι.
Κι αναρωτιέμαι, είναι τόσο κακό να είσαι δούλος; Ο δούλος κατοικεί μέσα στο σπίτι του κυρίου του. Η ζωή του είναι άμεσα συνυφασμένη με του κυρίου του. Ο κύριός του νοιάζεται για αυτόν. Ο δούλος τον υπηρετεί αλλά και τρέφεται από αυτόν. Ο κύριός του θα του δώσει για σύντροφο μια άλλη δούλη του και θα χαρεί όταν ο δούλος του ζητήσει την ευλογία του για να παντρευτούν. Κι όταν ο δούλος περάσει την ηλικία της εργασίας του, ο κύριος του τον κρατάει στο σπίτι του δωρεάν προσφέροντας του φαγητό, νερό και στέγη ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του όλο αυτό τον καιρό. Ακόμη κι αν “όλος αυτός ο καιρός” είναι 50 χρόνια, 5 χρόνια, 5 ημέρες ή 5 ώρες. Ο κύριος δε θα στερήσει τα γηρατειά, ούτε όλα τα άλλα που προκαλούν θλίψη στο δούλο του μα θα είναι δίπλα του όταν αυτός ζητήσει την αρωγή του. Ο καλός κύριος τουλάχιστον αυτά θα έκανε. Θα ήταν κύριος μα και υπηρέτης των δούλων του όταν αυτοί τον ζητούν. Κι ο Θεός είναι καλός κύριος.
---
Πρωτοδημοσιεύτηκε στις 08/12/2015, στην ιστοσελίδα harbinger.gr που διατηρούσα τότε.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου