Evangelica (Είμαι ακόμη ευτυχισμένος)

Και συνεχίζω να γράφω, να πολεμάω και να ζω...
Και συνεχίζω να αγαπάω, να τραγουδάω και να κοιτώ...
Και συνεχίζω να δακρύζω και να ζητώ...
Και συνεχίζω να προσεύχομαι, να γεύομαι και να έρχομαι...

Και συνεχίζω να κοιμάμαι, να εύχομαι και να ονειρεύομαι...
Και συνεχίζω να στέκομαι, να τρέχω, να περπατάω...
Και συνεχίζω να πιστεύω και να εμπιστεύομαι...
Και συνεχίζω να φανερώνω, να δείχνω και να ελπίζω...

Σ'ένα τέλος να ελπίζω που εύκολο θα'ναι!
Όχι για μένα! Για τους άλλους να κοιμάμαι...
Δε με νοιάζει αν τ'αξίζω. Δε με νοιάζει αν τ' αξίζουν.
Δεν είμ' αυτός στον οποίο πρέπει ν' αποδείξουν.

Κι όταν έρθει το σκοτάδι, η απώλεια φωτός
και διαπιστώσεις, πόσο είσαι μοναχός
ίσως με καταλάβεις, και να νιώσεις
ό,τι ένιωσα... κι ας το προδώσεις.

Γιατί βλέπεις...
Ή δε βλέπεις;
Όπως και να'χει... Ό,τι ένιωσα θα νιώσεις.
Κι ό,τι έζησες; Ας το σκοτώσεις!

Και συνεχίζω να πέφτω...
Και συνεχίζω να πονώ...
Και συνεχίζω να κλαίω...
Και συνεχίζω να φεύγω...

Και συνεχίζω να κρύβομαι...
Και συνεχίζω να δίνομαι...
Και συνεχίζω να είμαι ακόμη ευτυχισμένος...

...και ας μην είμαι χαρούμενος!

---

Το παραπάνω ποίημα πρωτοδημοσιεύτηκε το Φεβρουάριο του 2008 σε παλιότερο blog μου.