Μοιράσου το

Πες μου για το σκοτάδι σου και θα ‘ρθω να σου πω
Για ό,τι είδαν τα μάτια μου για ό,τι αληθινό
Για ό,τι φωτεινό μέσα στον κόσμο είδα
Για θάλασσες και κύματα και σωτηρίας σανίδα

Είδαν τα μάτια μου που λες γονείς να αγκαλιάζουν
Τα παιδιά τους με αγάπη κι αυτά να τους αδειάζουν
Από ενέργεια μα και να τους πληρώνουν
Την καρδιά τους με αγάπη να μυρώνουν

Είδαν τα μάτια μου τον άγνωστο να βοηθάει
Άλλο συνάνθρωπο βοήθεια να ζητάει
Και να αφήνει στην άκρη ό,τι δικό του
Για να σταθεί έστω και λίγο σιμά στον αδελφό του

Είδαν τα μάτια μου παππούδες και γιαγιάδες
Με τα εγγόνια να παίζουν τις συνυφάδες
Να πίνουν τσάι μαζί τους, ό,τι πιο νόστιμο
Να θεωρούν για λίγο το νερό το πόσιμο

Είδαν τα μάτια μου παιδιά που είχαν αλλάξει
Ύφος, όψη και γνώμη κι είχαν βυζάξει
Λάθη γονέων και φίλων ακολουθήσει
Που τη δική τους οικογένεια δεν έχουν βυθίσει

Είδαν τα μάτια μου παιδιά του παρελθόντος
Που μεγάλωσαν πια παρεμπιπτόντως
Να έχουν μπλέξει μ’ ουσίες και με αρώματα
Μα μπρος στο θάνατο ν’ αλλάζουν τα βιώματα

Είδαν τα μάτια μου ανθρώπους να ερωτεύονται
Εκ του αντίθετου πιστεύοντες παιδεύονται
Μα όταν είδαν τελικά πόσα ίδια είχαν
Άνοιξαν αγκαλιές κι ύστερα παντρευτήκαν

Είδαν τα μάτια μου άντρες που ήταν μόνοι
Σε κρεβάτι με θεμιτό διπλό σεντόνι
Μετά από χρόνια να βρήκαν τη γυναίκα τους
Να την έχουν κορώνα πάνω στη μπέσα τους

Είδαν τα μάτια μου το γιο να κουβαλάει
Τον πατέρα του και βόλτα να τον πάει
Με καροτσάκι να πηγαίνουν οι δυο τους
Και να γεμίζει η φύση από το χαμόγελό τους

Είδαν τα μάτια μου σκοτάδι όταν κουράστηκα
Να χαμογελώ απλώς δεν αναπαύτηκα
Κι εκεί αφέθηκα σε κάποιον του Υψίστου
Που ‘δωσε θείο φως κι όχι πρωτομαγίστρου

Είδαν τα μάτια μου όσα εσύ δεν είδες
Σ’ αυτό τον κόσμο το χτιστό με τις σανίδες
Είδαν τα μάτια σου όσα εγώ δεν είδα
Είδες σκοτάδι μα υπάρχει και σανίδα