Διαφέρει η λογική μας

Σαφώς και διαφέρει η λογική μας από τη λογική του κόσμου. Ο Χριστιανός δε μπορεί παρά να έχει διαφορετική λογική!

Όταν ο κόσμος λέει "Ο χρόνος είναι χρήμα", εμείς λέμε " Ο χρόνος είναι του Θεού".

Όταν ο κόσμος λέει "Φοβάμαι", εμείς λέμε "Η τέλεια αγάπη έξω βάλλει το φόβο".

Όταν ο κόσμος λέει "Κουράστηκα" εμείς ακούμε το Χριστό να μας λέει "καγώ αναπαύσω υμάς".

Όταν ο κόσμος λέει "Πεινάω", εμείς θυμόμαστε το "οι δε εκζητούντες τον Κύριον, ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού" αλλά και το "επείνασα γαρ, και εδώκατέ μοι φαγείν".

Όταν ο κόσμος λέει "Δεν έχω νέα", εμείς απαντάμε γεμάτοι ελπίδα πως "Μετά την Ανάσταση δεν υπάρχουν νέα".

Κι όταν ο κόσμος όλος μας λέει "πέθαναν Χ άνθρωποι σήμερα από πείνα, καρκίνο, διαβήτη, καρδιά κτλ", εμείς λέμε "Δόξα τω Θεώ! Έχουμε ακόμη Αγίους στην εποχή μας ανάμεσά τους!". Γιατί εμείς δε μετράμε τους αριθμούς. Εμείς μετράμε πρόσωπα και αυτά τιμούμε. Γιατί η δύναμη της μοναδικότητας του προσώπου και ο δικός του προσωπικός αγώνας είναι που ευαρεστεί και πείθει τον Κύριο κι όχι η δύναμη της μάζας.

Γι' αυτό λέμε "Άγιος Γεώργιος" κι εννοούμε έναν Μεγαλομάρτυρα με άλλους τόσους Αγίους μαζί του, γιατί αυτός τους έπεισε με τη στάση του να ακολουθήσουν τη δική τους μοναδική πορεία πίστης και τελικά - χωρίς να το έχουν αυτοσκοπό - αγιοκατάταξης. Γι' αυτό λέμε "Άγιος Δημήτριος" κι εννούμε το Μεγαλομάρτυρα με άλλους τόσους Αγίους μαζί του, όπως ο Άγιος Νέστορας. Γι' αυτό λέμε "Αγία Αικατερίνη" κι εννοούμε τη Μεγαλομάρτυρα, την καλλιπάρθενο νύμφη, τη σοφή που έφερε τους σοφούς της αρχαίας σοφίας με το μέρος της.

Κι όταν ο κόσμος θα λέει "Απλώθηκε το σκοτάδι σε όλη τη γη. Απελπίζομαι!", εμείς θα λέμε με πίστη πως ο Θεός μας ακούει "Κύριε, φώτισόν μου το σκότος" του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Μα κι αν κάποιος Έλληνας δεν το ξέρει αυτό, θα καταφύγει στο "Αποσκότισόν με" του Διογένη.

Δόξα τω Θεώ λοιπόν!
Δόξα τω Θεώ για όλα!