Χαιρετισμός

Σαν συναντώ έναν άνθρωπο θέλω να δύναμαι να λέω "γεια"
Να μου θυμίζει η πράξη μου την Πλατυτέρα γλυκιά Παναγιά
Να μου θυμίζει τα βράδια που εν μέσω κόσμου
ήταν σκοτάδι μα είδα το φως μου

Ήταν ημέρα έκτη εβδομάδας. Πρώτης ή άλλης μη-βουβής εβδομάδας.
Μια απ' τις μέρες που είχα ευκαιρία να ετοιμαστώ για το φως της λαμπάδας.
Πήγα κι εγώ σαν τους άλλους. Μες στο μισοσκόταδο, μικρή αχτίδα.
Έξω ηρεμία, ύμνοι, χαρά. Μες στην καρδιά καταιγίδα.

Μάχη για τίποτα να μην της ζητήσω
Μάχη στο νου μου για να την κρατήσω
Μάχη από καρδιάς να πω κάθε "Χαίρε"
Να αγαπήσω με "Χαίρε" και με "Λαμπίδωσέ με"

Να αγαπήσω με "Χαίρε" και "Για σένα ήλθα"
Να πω μόνο "Χαίρε" δίχως κατήφεια
Να πω μόνο "Χαίρε" κι ελπίζω ν' ακούς
Δε ζητώ θησαυρούς. Θέλω απλά να μ' ακούς

Να είναι η καρδιά μου στον Υιό σου δοσμένη
Να είναι η καρδιά μου μ' εσέ μεθυσμένη
Να πίνω τον οίνο σα να ζω στην Κανά
Είτε ζω πεδιάδα, είτε ζω Γολγοθά.

Να ζω βιοτή μ' ενδεδυμένη αρετή
Να ζω στην ξηρασία με ουράνια βροχή
Να ζω μες στην έρημο σα να 'μαι στην όαση
Να φωνασκώ "Σ' αγαπώ" σαν πουλί στην επώαση

Η καρδιά της ψυχής μου να χτυπάει για Σένα
Να είσαι η Μάνα, η Κυρά κι η Παρθένα
Να είσαι η Αγκάλη που πάντα με βάσταξε
αλλά και η Φούστα που ποτέ δε με άφησε

Να είσαι ο μόχθος που γλυκά με κοιμίζει
Να είσαι η Σελήνη που με συντονίζει
Να είσαι η Ευχή που με συντροφεύει
Να είσαι η Ηγουμένη που με διαφεντεύει

Να είσαι εδώ να προσφέρεις ό,τι χρίζω
ανάγκης. Η πέτρα κι η οδός που βαδίζω
Να είσαι η οδός που στην Οδό με πηγαίνει.
Η Συνοδός. Το δικό μου Αστέρι.

Να είσαι το Όρος μου και η Κυρά του
Η Μοναχή του και η αφεντιά του
Η Γυναίκα να είσαι η πιο τιμημένη
Η αγάπη της μάνας η συσταυρωμένη

Το όραμα του Παραδείσου στον ξύπνιο
Στο ραντεβού μας στο κάθε μου δείπνο
Η Φανερωμένη σε κάθε μυστήριο
Η Δεδοξασμένη στον Εξιλαστήριο

Να είσαι το στήριγμα όταν δε βλέπω
Ο έλεγχος σαν στο κακό αποβλέπω
Τροφή του Μάννα εσύ η διάδοχος
Εσύ μετά Θεόν θεός κι εγώ συνάνθρωπος

Να είσαι η στήλη της Παρθενίας
Να είσαι η στήλη της εμής σωτηρίας
Να είσαι αυτή που τον κόσμο μου καινουργεί
Η Νέα που με τον Παλαιό ανθοφορεί

Η Μάνα που δέχτηκε τόσο υπάκουα τον Ένα
κι η Αγάπη του κόσμου συγκλίνει σε σένα
Εσύ η Χαρά στης στιγμής την αρά
Εσύ είσαι ο στύλος σ' όλα τα στραβά

Εσύ η ισχύς στην ασθένειά μας
Εσύ διαρκής στο πυροτέχνημά μας
Εσύ η Τροφός στον κοσμικό κορεσμό μας
Εσύ ό,τι πιο θείο που όμως είναι δικό μας

Εσύ η ανάσα μες στον πανικό μας
Εσύ το σωσίβιο στον κάθε πνιγμό μας
Εσύ το κλαδί να πιαστούμε από σένα
όταν μας παρασύρει του κόσμου το ρέμα

Εσύ το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα
που όμως δε δύει μα διώχνει τα εφήμερα
Εσύ παραδίδεις εμάς στον Πατέρα
κι εμείς από καρδιάς σ' αποκαλούμε Μητέρα

Εσύ η προαιώνιος λύτρωση του ανθρώπου
Η αιτία της ανόρθωσης του πεπτοκώτου
Εσύ το αντίδοτο στο κάθε φίδι
Έχω προορισμό. Δεν είμαι ένα σκουπίδι.

Μα ό,τι είμαι εγώ το χρωστάω σ' εσένα
Σ' εσένα που μου φωτίζεις το ψέμα
Συ η προστασία από του πολεμίου
κι ο λόγος κληρονόμος να γίνω ζωής αιωνίου.

Συ το ένδυμά μου σε κάθε μου γύμνια
Συ είσαι η γλύκα σε κάθε μου αλμύρα
Συ είσαι ο λόγος ν' αγαπάω το Λόγο
κι η ανάπαυση στον τελευταίο μου ρόγχο...

Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία!
Χαίρε!
Χαίρε!