Φλέγεται

Μέσα απ' τις φλόγες, ταξίδι στο χρόνο, στις μνήμες απ' το παρελθόν.
Δεν προλαβαίνει η πληγή μας να θρέψει και φτάνει το μέλλον μας εις το παρόν.
Βαλλόμαστε από παντού: από το χαρακτήρα μας μα και τους άλλους.
Στο έλεος πάντοτε είμαστε του Θεού - απογοητευτήκαμε απ' όλους τους άλλους.

Εν μέσω πυρών προσευχόμαστε και πυρωνόμαστε με  την Αγάπη.
Νομίζουν πως είμαστε Φοίνικες  μ' απλά δεν κάνουμε το λιποτάκτη.
Μας δίνουν ονόματα του πίσω δρόμου μα είμαστε οι μόνοι προφήτες.
Ξέρουμε πως δεν τ' αξίζουμε μα στη ζωή κολυμπάμε σα δύτες.

Νομίζουν πως είμαστε Φοίνικες, μ' απλά είμαστε φίλοι με το Δανιήλ
Αυτοί μας πετούν στην πυρά κι εμείς προστατευόμαστε όπως ο Μισαήλ
Έχουμε αγγέλους να στέκονται δίπλα σαν γίνονται αυτοί οι δαίμονές μας
Κι ενώ δεν αξίζουμε τίποτα - αλήθεια - ανεβαίνουνε οι μετοχές μας.

Θα 'ρθει ο καιρός να μιλάμε για Αρνί, για Ποιμένα - θα ξέρουν τι λέμε.
Μα μέχρι να γίνει αυτό, εμείς θ' αντιστεκόμαστε σε ό,τι μας λένε.
Δεν είμαστε εμείς ανυπάκουοι. Απλά είμαστε υπάκουοι μόνο στον Ένα.
Κι αν δίπλα Τον βάλουν μ' όποιον βασιλιά, δε συγκρίνεται με κανένα.

Νομίζουν πως - αν προσπαθήσουν - θα κάνουν τον Τάφο να ξαναγεμίσει
ή ότι οι ενέργειές τους θα είναι αρκετές, το μυαλό να Τον σβήσει.
Νομίζουν πως άμα χάσουν πολλοί, ο Θεός ότι θα τους ανοίξει.
Μα όταν χάσουμε εμείς απ' αυτούς, ο Θεός [τότε] για μας θ' ανοίξει.

Έχει πορφυρωθεί η ψυχή μας - ξέρεις - απ' τα αίματά Του.
Φυλακισμένοι ήμαστε στον Άδη, μ' ακούσαμε τα βήματά Του.
Σαν τον Απόστολο Παύλο κι εμείς - Ζει δι' ημών ο Χριστός.
Κι αν ήμαστε κάποτε δέσμιοι, τελικά το 'δαμε - είναι το Φως.

Κι αν κάποιος δε γνώρισε ακόμα το ποιο είναι το μήνυμά μας.
Αν νιώθει να απειλείται από την αγάπη μας κι απ' τα κεριά μας...
Αν φόβος τον πιάνει όταν ακούει για πόλεμο ή για θυσία...
Ας μάθει πως είν' αόρατος πόλεμος κι αναίμακτη η Θυσία!

Έχουμε - αφού - ζώντα βασιλιά, δεν ψάχνουμε άλλο μεσσία!
Κι αν ψάχνουμε ή θέλουμε μητέρα, πατέρα, αδελφό, θείο ή θεία...
Αυτός δούλος για μας. Αυτός πένης για μας. Αυτή είναι η Α-ληθεία.
Δοξολογία και προσευχή... Εξομολόγηση, Θεία Κοινωνία.

Αυτά είν' τα όπλα μας κι Αυτός είν' ο Χριστός μας.
Αυτός είναι τρία και Ένα: το Πνεύμα, ο Υϊός κι ο Θεός μας.
Κι αν νόμιζες ότι αμέλησα να αναφέρω τ' άλλα παραδείγματά μας
Και να 'θελα, δεν τους ξεχνάει η καρδιά... Ξεκινώντας απ' την Παναγιά μας...

Την Υπέρμαχο Στρατηγό... Τη Φοβερά Προστασία...
  Την Ελπίδα των Χριστιανών... Της Εύας τη Λύτρωση...
    Τη Μάνα της Άκρας Ταπείνωσης...
      Την Κεχαριτωμένη Θεοτόκο Δέσποινα Μαρία...
        Χαίρε..!

Τέλος, πάρτε δύναμη από την ένωσή σας με τον Κύριο κι από τη μεγάλη του ισχύ. Ντυθείτε με την πανοπλία που δίνει ο Θεός, για να μπορέσετε ν’ αντιμετωπίσετε τα τεχνάσματα του διαβόλου. Γιατί δεν έχουμε να παλέψουμε με ανθρώπους αλλά με αρχές και εξουσίες, δηλαδή με τους κυρίαρχους του σκοτεινού τούτου κόσμου, τα πονηρά πνεύματα που βρίσκονται ανάμεσα στη γη και στον ουρανό. Γι’ αυτό φορέστε την πανοπλία του Θεού, ώστε να μπορέσετε να προβάλετε αντίσταση, όταν έρθει η ώρα της σατανικής επίθεσης. Λάβετε κάθε απαραίτητο μέτρο για να μείνετε ως το τέλος σταθεροί στις θέσεις σας. Σταθείτε, λοιπόν, σε θέση μάχης· ζωστείτε την αλήθεια σαν ζώνη στη μέση σας· φορέστε σαν θώρακα τη δικαιοσύνη. Για υποδήματα στα πόδια σας βάλτε την ετοιμότητα να διακηρύξετε το χαρούμενο άγγελμα της ειρήνης. Εκτός απ’ όλα αυτά, κρατάτε πάντα την πίστη σαν ασπίδα, πάνω στην οποία θα μπορέσετε να σβήσετε τα φλογισμένα βέλη του πονηρού. Η σωτηρία ας είναι περικεφαλαία σας, και ο λόγος του Θεού η μάχαιρα που σας δίνει το Πνεύμα. Προσεύχεστε συνεχώς και απευθύνετε τα αιτήματά σας σε κάθε περίσταση προς το Θεό, οδηγημένοι από το Άγιο Πνεύμα του. Να είστε άγρυπνοι και να μην παύετε να προσεύχεστε για όλο το λαό του Θεού. Προσεύχεστε και για μένα, να μου δίνει ο Θεός τα κατάλληλα λόγια όταν ανοίγω το στόμα μου, ώστε άφοβα να διακηρύττω το μυστήριο του ευαγγελίου. Αυτό το ευαγγέλιο διακονώ και τώρα που είμαι φυλακισμένος. Προσεύχεστε, λοιπόν, να μιλάω άφοβα γι’ αυτό, σύμφωνα με την εντολή που μου δόθηκε.
[‭‭ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ‬ ‭6‬:‭10‬-‭20‬]