Πεφταστέρι

Μπορεί ν’ άκουγετ’ όμορφο να ‘χεις λεύτερο βήμα
Μ’ αν πέσει το αστέρι σου σε ποιον θα λες το ρήμα;
Το ομορφο ειν’ τ’ αστέρι σου ψηλά πάντα να μένει
Να σε δένει, να μην πέφτει, να το βλέπεις να επιμένει

Ίσως χαθεί το στήριγμα σε μια μόνο στιγμή
Μ’ αν πεσει όταν κοιμασαι τι συμβαίνει στην ευχή;
Μήπως χάνεται για πάντα ή μήπως ευλογεί τη γη;
Και, αν χάνεται, που πάει; Ποιος κερδίζει απ’ αυτή;

Θέλω να ‘ναι τ’ αστέρι μας ψηλά στον ουρανό
Σημαία για τον ύστατο, τον τελικό σφυγμό
Να το ‘χω για παρέα στο νυχτερινό ουρανό
Να το ‘χω για αγνάντι στο θαλασσινό τοπίο

Ίσως κάποιες στιγμές να μη βλέπουμε το φως
Ίσως κοιτάμε αλλού ή ίσως να είναι φέγγος
Ίσως βρει κομήτες, να ‘ναι το διάστημα εχθρός
Μα μια ευχή δε θέλω να γίνει θάνατος

Θα ‘θελα όταν φύγουμε από αυτή τη γη
να πετάξουμε ψηλά και να το πάρουμε μαζί
Αντί για πεφταστέρι, να το λέμε αναστέρι
κι αντί για το σκοτάδι, να το πάμε σ’ άλλα μέρη