Ημερολογιακό - 29/08/2024

Η ημέρα ξεκίνησε λαμπρά, με τον εορτασμό της αποτομής του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου σε μια ομώνυμη εκκλησία χοροστατούντος του Μητροπολίτη της περιοχής. Ο λόγος του πατρικός, αληθής και γεμάτος αγάπη χωρίς να υστερεί σε Αλήθεια Χριστού.

Ημέρα αγώνα, ημέρα νηστείας, ημέρα μνήμης των κεκοιμημένων και των ζώντων, τόσο την ώρα της Λειτουργίας όσο και ύστερα από αυτήν

Στο τελείωμα της ημέρας ήρθε και η εκπλήρωση μιας άλλης υπόσχεσης: να πάω στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία, ψηλά στο βουνό. Είχα ξαναπάει παλιότερα - ημέρα. Τώρα βρέθηκα εκεί βράδυ. Έφτασα ακριβώς την ώρα της δύσης του ηλίου. Ένα ροζ, κόκκινο, πορτοκαλί και μωβ χρώμα κυριαρχούσε στον ουρανό.

Όσο σκοτείνιαζε, τόσο περισσότερη όρεξη για εξερεύνηση και υπήρχε στους γύρω μου. Η πόρτα μπόρεσε και άνοιξε - ήταν ξεκλείδωτη - κι έτσι είδα την εκκλησία κι από μέσα για πρώτη φορά. Πολύ όμορφη και είχαμε την ευκαιρία και μιλήσαμε και για τον Προφήτη Ηλία αλλά και τον Προφήτη Ελισσαίο που επίσης φαίνεται στην αγιογραφία.

Έξω από την εκκλησία όμως... ο χώρος θύμιζε το Άγιον Όρος το βράδυ - έξω από κάποιο μοναστήρι. Όχι όπως το είδα αλλά όπως το γνώρισα μέσα από τα βιβλία και τις διηγήσεις: δε θέλεις να μείνεις το βράδυ εκτός της μονής. Παρθένο μέρος αλλά και με την αγριότητα του - αλειτούργητου(;) - χώρου. Χρειάστηκαν αρκετές προσευχές (Χριστός Ανέστη, Προσευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου κ.α.) μέχρι να νιώσω στην καρδιά μου πως ο Προφήτης Ηλίας είναι παρόν και προσέχει το χώρο του. Ένιωθα τόσο μόνος και ευάλωτος - ευάλωτος και ανοιχτός ώστε να συμβούν γεγονότα που συνήθως συμβαίνουν σε ανθρώπους μεγάλης αρετής: να δουν δαίμονες ή να δουν αγίους.

Η μοναξιά ήταν όμως ιδιαίτερης σημασίας... Ήταν η μοναξιά που συνειδητοποιείς πως στην πραγματικότητα, τα πράγματα τα αντιμετωπίζεις μόνος σου - με τις επιλογές σου - και απλώς η κοινωνία της πόλης σε (ψευτο)καλύπτει. Κι αν είναι δίκαιοι και άξιοι οι άνθρωποι γύρω σου, αν είναι σαν τον Τίμιο Πρόδρομο - ο καλύτερος φίλος του Ηρώδη -, τότε η κοινωνία σε καλύπτει και σε φυλάττει για να σταθείς κι εσύ δίκαια και άξια εντός της Στρατευομένης Εκκλησίας. Αν όχι, τότε μόνο ψευτοκαλύπτεσαι μέχρι τη στιγμή που συνειδητοποιείς, εκεί... στην απολογία, πως δεν έχεις έργα αγαθότητος να παρουσιάσεις. Κι αν τα παρουσίαζες μόνος, χαλάλι! Τότε, όμως, δε θα έχει ο άγγελός σου να τα παρουσιάσει... κι εκεί θα είναι μεγαλύτερη η ντροπή σου.

Διδάγματα αυτές οι ημέρες κι αυτές οι εποχές. Διδάγματα που λίγοι κατανοούν. Κι όχι γιατί αυτοί οι λίγοι είναι ξεχωριστοί στα "μάτια" του Θεού... αλλά γιατί αυτοί οι λίγοι αναγνώρισαν το δικό τους λανθασμένο τρόπο σκέψης και στράφηκαν προς το Θεό λέγοντας με θάρρος και αυτογνωσία, εμπειρικά αλλά και με εμπιστοσύνη:

Λάθος το θέλημά μου ολόκληρο Θεέ μου!
Το διώχνω στην άκρη κι έλα Εσύ να καλύψεις το κενό μου!

—

«Όποιος αισθανθεί πραγματικά τις αμαρτίες του είναι ανώτερος από εκείνον που με την προσευχή του ανασταίνει νεκρούς. Οποιος αξιωθεί να δει την ασθένειά του είναι ανώτερος από εκείνον που αξιώθηκε να δει αγγέλους»

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος, Λόγος λδ’