Φταίω εγώ που μεγαλώνω κι όχι η ζωή που είναι μικρή

(Μονή Μουνδών Χίου με τον Εσταυρωμένο Μοναχό)

Ίσως το άκουσες κι εσύ κάπου... πως μόνο οι Παρθένοι έφτασαν μπροστά στο Σταυρό του Χριστού... Ωραίο αυτό... Ό,τι καλύτερο μπορεί να επιτύχει ο άνθρωπος. Ο παρθένος...

Μα ο όρος αυτός έχει κάποιες βάσεις και πώς επιτυγχάνεται και πώς όχι. Γιατί πρώτα, αν θυμηθούμε την παραβολή με τις Δέκα Παρθένες, θα δούμε εύκολα το πώς οι πέντε εξ αυτών απέτυχαν στο εύκολο - να έχουν λάδι - ενώ το πιο δύσκολο - την παρθενία - την επέτυχαν. Δεύτερον, μας ανεβάζει το ζήτημα της παρθενίας σε ένα άλλο επίπεδο και ο Μέγας Βασίλειος λέγοντας πως "Γυναίκα ου γινώσκω και Παρθένος ουκ ειμί". Κι όχι μόνο ο Μέγας Βασίλειος αλλά και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ξεκαθαρίζει πως "ακόμη κι ο Μωυσής, ο τόσο μεγάλος εκείνος άνθρωπος, το αποκορύφωμα των Προφητών, ο γνήσιος φίλος του Θεού[...] ασφαλίστηκε στο λιμάνι του γάμου και δεν τόλμησε να ανοιχτεί στο πέλαγος της παρθενίας"... Μα κι ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς εξηγεί πως "Την μεν παρθενία του σώματος βέβαια την γνωρίζουν δε σχεδόν όλοι. Της ψυχής, όμως, ακριβής παρθενία είναι η προς κάθε κακία ασυμβίβαστη γνώμη".

Όμως... αν αυτή η πολυσυζητημένη και πολυπόθητος παρθενία είναι τόσο δύσκολη να την επιτύχουμε, ποιος ρόλος μένει σε εμάς; Είναι εξαρχής προδιαγεγραμμένο το ότι δε θα φτάσουμε μέχρι κάτω από το σταυρό του Χριστού; Τόσο ανέλπιδα και απαισιόδοξα είναι τα πράγματα;

Αδελφέ μου... Αν σκέφτεσαι έτσι γιατί η καρδιά σου επιθυμεί τόσο μα τόσο πολύ να μπορούσε να βρεθεί κι αυτή - έστω και λίγο - στα πόδια του Χριστού, στο σταυρό Του από κάτω, τότε έχω δύο λόγια να σου πω.

Ο ένας λόγος είναι να σου πω ότι ο Χριστός δεν είναι ακόμα στο σταυρό... μα Αναστήθηκε. Αν λοιπόν επιθυμείς να βρεις το Χριστό σε αυτή τη ζωή, μην απελπίζεσαι που δεν τον είδες στο σταυρό, γιατί αυτό ακριβώς είναι η απόδειξη πως πράγματι αναστήθηκε - κι έχουμε ένα πλήθος αγίων μαρτύρων να το επαληθεύει περίτρανα.

Ο άλλος λόγος είναι πως - κόντρα σε όσα ακούμε συχνά - δεν έφτασαν μόνο οι παρθένοι στο Χριστό. Κοίτα τριγύρω Του, άνοιξε λίγο πιο ευρυγώνια τους φακούς των ματιών σου και θα μπορέσεις να δεις την πλήρη αλήθεια! Οι παρθένοι ήταν αυτοί που έφτασαν δικαίως στο σταυρό του Χριστού με καθαρή καρδιά, γεμάτη πόνο και αγάπη αλλά χωρίς τύψεις. Μα υπήρξαν κι άλλοι εκεί γύρω... Αν κοιτάξεις την εικόνα της σταύρωσης, θα τους δεις...

Έχουμε έναν εκατόνταρχο, τον Άγιο Λογγίνο, ο οποίος φαίνεται να βρίσκεται σε θέση να ομολογήσει ότι "Αληθώς! Αυτός ήτο υϊός Θεού!". Με αυτό το "Αληθώς" όμως που εκφωνεί, στην ουσία πιστοποιεί και την έκπληξή του για τη θεανθρώπινη φύση του Χριστού΄. Ας μην ξεχνάμε όμως και το ότι μέχρι, εκείνη τη στιγμή, ο εκατόνταρχος αυτός ανήκει και υπηρετεί στον Ρωμαϊκό Στρατό, στον κατακτητή δηλαδή της Ιουδαίας. Κι όμως έφυγε ύστερα γιατί δε μπορούσε να αρνηθεί αυτά που είπε και έζησε από τη θέση αυτή. Κι ύστερα φύλαξε με τους στρατιώτες του τον τάφο του Χριστού! Και είδες κι εκεί...

Κι έχουμε και δύο ακόμη, σε μια άλλη θεωρία/οπτική, συμπρωταγωνιστές του δράματος του Χριστού. Ποιοί άλλοι θα μπορούσαν να είναι αυτοί πέρα από τους συσταυρωθέντες ληστές; Δυσμάς και... Γεστάς. Το σημαντικό εδώ δεν είναι να μάθουμε ποιος από τους δύο είπε το "Μνήσθητί μου Κύριε εν τη Βασιλεία Σου" - αν κι έχει κι αυτό τη σημασία του, ώστε να τιμήσουμε ορθά τον εκάστοτε Άγιο. Το πιο σημαντικό στην παρούσα φάση είναι αυτό:

Συσταυρωθέντες

Και οι δύο εικόνες παραπάνω δείχνουν τον ίδιο Άγιο Ληστή, τον Δυσμάς. Αυτόν που είπε το «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου»

Αδελφέ μου... Αδελφή μου...

Αν θες, αν επιθυμείς εκ βάθους καρδίας να βρεθείς κοντά στο σταυρό του Χριστού και εσύ, τότε στάσου σαν τον μοναχό στην εικόνα και σταύρωσε όλα τα πάθη - για να μη σε σταυρώνουν αυτά.

Τόλμησε να ξεχωρίσεις, να ανέβεις στα βήματα του Κυρίου σου, στο κουβάλημα του σταυρού, στο Γολγοθά Του, στο σταυρό τον ίδιο... Κι όταν η απελπισία σού χτυπήσει την πόρτα και σου φωνάξει "Είσαι ληστής!", εσύ απάντησε με τα λόγια του Κυρίου - μην τυχόν κι ανοίξεις προσωπικό διάλογο - πως "Βιασταί αρπάζουσι" (τη Βασιλεία των Ουρανών)! Εμείς πρώτοι θα φωνάξουμε με θράσος και φωνή μεγάλη πως είμαστε ληστές και αρπάχτρες και συμφεροντολόγοι και όλα...

Μα δεν είναι δυνατόν η παρθενία που χάσαμε να μας κρατήσει μακριά από το Σταυρό του Κυρίου μας· όχι! Γιατί αυτός ο Κύριος ήρθε με δούλου μορφή και πήρε Εκείνος τα καρφιά στα χέρια και στα πόδια Του. Αυτός ο Κύριος είναι που έλαβε το τρύπημα από τη λόγχη και έτρεξε αίμα και νερό. Για να σταθούμε θεληματικά στα δεξιά Του - θρασύτατα, το ξέρω - βλέποντάς Τον όμως, ακούγοντάς Τον να μας λέει "Σταυρώθηκα για σένα"!

Αδελφέ μου... Αδελφή μου... Συσταυρωθέντες Χριστιανοί... Χριστός Ανέστη! Εκ νεκρών!
Σειρά μας τώρα... Συν Θεώ!